Η θεατρική δράση Λούνα, που αντλεί το υλικό της από το ομότιτλο δοκίμιο ιστορικής βιογραφίας της Ρίκας Μπενβενίστε, διέπεται από μια βαθύτερη τριπλή ανάγκη: της δραματουργικής συνέπειας, της προσαρμογής στις τρέχουσες συνθήκες, της δημιουργίας μιας ουσιαστικής θεατρικής εμπειρίας.

Η ιδέα γεννήθηκε –και δεν είναι τυχαίο- μέσα στην καραντίνα, μια περίοδο που ήταν κλειστά τα θέατρα και «ανοιχτά» τα λεωφορεία.

Επιβάτες λοιπόν ενός λεωφορείου, διατρέχουμε τη Θεσσαλονίκη από τα ανατολικά προς τα δυτικά περνώντας από τα μέρη που έζησε η Λούνα, φτωχή Εβραία ράφτρα που επιστρέφει στη γενέτειρά της μετά τα στρατόπεδα κατοχής.

Την ιστορία της, που καλύπτει σχεδόν ολόκληρο τον 20ό αιώνα, επιχειρούμε να ανασυστήσουμε. Την πορεία της μέσα στον χρόνο και τους τόπους. Θέλουμε να την βγάλουμε από την αφάνεια και παράλληλα να την εντάξουμε στο παρόν της πόλης.

Γιατί η Θεσσαλονίκη είναι η άλλη μεγάλη πρωταγωνίστρια αυτής της δράσης.

Τι θυμάται η πόλη που θεωρήθηκε «Μάνα του Ισραήλ» και «δεύτερη Ιερουσαλήμ» από το πολλές φορές ένοχο παρελθόν της;

Τι θέλει να ξεχάσει;

Και η βία που διαποτίζει σήμερα τους δρόμους και τις γειτονιές της τι σχέση έχει με τη βία της εκτόπισης και του ολοκαυτώματος;